Η περιοχή του Άργους λόγω των δύο λόφων της, της Ασπίδας και της Λάρισας που προσέφεραν ασφάλεια και της στρατηγικής της τοποθεσίας στην Αργολική πεδιάδα, κατοικείται ήδη από τη νεολιθική εποχή. Η κατοίκηση συνεχίζεται την εποχή του Χαλκού και κατά τη διάρκεια του Μυκηναϊκού πολιτισμού το Άργος είναι σημαντικό κέντρο πολιτισμού.
Ιδιαίτερη ακμή γνωρίζει τον 8ο και στη συνέχεια τον 7ο αιώνα π.Χ., κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Φείδωνα, όταν θεωρείται η πιο ισχυρή πόλη της Πελοποννήσου. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο η ονομασία «Αργείοι» χρησιμοποιείται πολλές φορές στην Ιλιάδα, για να περιγράψει όλο το ελληνικό στράτευμα. Στη συνέχεια η Σπάρτη αναδεικνύεται ως η πιο ισχυρή δύναμη στην Πελοπόννησο και το Άργος περνάει σε δεύτερη μοίρα.
Στους Περσικούς πολέμους παραμένει ουδέτερο, ενώ κατά τη διάρκεια του πελοποννησιακού πολέμου, είναι ουδέτερο ή πολεμάει στο πλευρό της Αθήνας. Κατά τη διάρκεια της ελληνιστικής περιόδου, τον 3ο αιώνα π.Χ., προσχωρεί στην Αχαϊκή Συμπολιτεία και το 2ο αιώνα π.Χ. κατελήφθη από τους Ρωμαίους. Η παρακμή της πόλης σχετίζεται με την οικονομική κατάρρευση, τους σεισμούς και τις βαρβαρικές επιδρομές των Γοτθικών και στη συνέχεια σλαβικών φυλών από τον 3ο έως τον 7ο αιώνα μ.Χ.